Ağlayıp sızlayıp dizini dövme,
Yolları, kapıları ardıma örtme.
Mezarım başında adımı anma,
Ben varken sesimi duy, yeter.
Toprağa düşerken kıymet mi geçer,
Bir avuç çiçekle hasret mi biter?
Öldükten sonra feryat neye değer,
Ölmeden hatırımı sor, yeter.
Gözyaşı döksen de duyar mıyım ben?
Soğuk taş üstünde ısınır mı ten?
Ölüye söz değil, diriyken değer,
Şimdi gülümse, sev, yeter.
Ben öldükten sonra mezarım susar,
Ne dua işitir, ne de adımı anar.
Bir taş, bir toprak, hepsi o kadar,
Ben varken yanımda dur, yeter.
Birkan Demirci
