Kimler geldi, kimler geçti bu yoldan,
Son durağa varmayanı görmedim.
Hesap sordu şu faniye her dilden,
Gerçekleri duymayanı görmedim.
Sabah olur, akşam olur, yıl geçer,
Mal, mülk için didinilir, ömür biter.
Kimse bilmez ecel hangi yoldan geçer,
Ölümünden kaçanını görmedim.
Dünya dedin, gülüp geçti ardından,
Daha fazlası var mıydı yarından?
Para dedin, pul dedin de sonunda,
Bir tas suyu içenini görmedim.
Bir nefeslik hayalmiş tüm hevesler,
Kimi ağlar, kimi güler, kim besler?
Hırs içinde ömür süren niceler,
Elindekine doyanı görmedim.
Gün gelir de biter sanma bu hesap,
Bir kefendir son servetin, son kitap.
Ne taht kalır, ne de başta bir mihrap,
Dünyaya hükmedenini görmedim.
Azrail’in vakti belli, yolu var,
Ne baharı, ne yazı , ne de kışı var.
Bir vedalık can emanet, haber dar,
Ölümünden kaçanını görmedim.
Nice canlar geldi geçti dünyadan,
Ölüm deyip gülümseyeni görmedim.
Mal, mülk için düşüp derde her zaman,
Doyduğunu söyleyeni görmedim.
Sabah erken, gece geçmez çalışır,
Ev bark olur, çoluk çocuğa karışır.
Dünya malı için ömür yarışır,
Sonunda bir kalanını görmedim.
Şan, şöhretle yanıp tutuşanları,
Makamlara göz dikip koşuşanları,
Son nefeste boyun büküp şaşıranları,
Dönüp bir kez gülenini görmedim.
Gelin dostlar, gönüllere girelim,
Sevgi ektik, sevgi biçip derelim.
Hak’tan alıp, yine Hak’a verelim,
Toprağına küsenini görmedim.
Birkan Demirci
