Almanya’da katıldığı bir söyleşiden dönen Can Yücel’e “Almanya’yı nasıl buldun?” diye sorarlar. Can Baba sinirle cevap verir: “Nasıl olacak ulan, her şey öyle düzgün ki, insanın kafası karışıyor.” der. Yalan da değil. Karmaşıklığa o kadar alışmışız ki, işimiz biraz yolunda gitse, yönümüzü kaybediyoruz. “ Hayırdır inşallah, hiç sıkıntı çıkmadı var bu işte bir iş. diyoruz. “Ya da bir parça gülsek, ‘Çok güldük. Bakalım başımıza ne gelecek?’ diye tedirgin oluyoruz.”
Kaygılı ve kaos dolu bir toplum olduk vesselam. Memleketin yarısı hastanelik, yarısı hapishanelik. Her işimiz yarım yamalak, her işimiz özensiz. Her işimiz sahte. Bir anı kitabında yazdığı gibi; “Sabah fırına gittim. Sade poğaca istedim. Sade poğaça kalmamış. Fırın sahibi, “Peynirli poğaça var, vereyim mi?” diye sordu. “Peynirli sevmiyorum,” dedim. Sırıttı. “Yok yok,” dedi, “Zaten adı peynirli poğaça. İçinde peynir bulamazsın. Arada bir denk gelirse, peynir koyuyoruz,” dedi.
Aziz Usta’nın dediği gibi, Yaptığımız en iyi şey ayran. Ama onun da yarısı su.”
BİRKAN DEMİRCİ
