Ruz-u Mahşer ve İlahi Adalet..

Gün batıyor yine, akşam oluyor. Pencereden seyrettiğim boş sokak, gecenin karanlığına saklanıyor. Ve haberler, haberlerde Koronaviruslü bir gece daha başlıyor. Yarın için bir programım yok. Birbirini tekrarlayan gece ve gündüzler ile hep düne uyanıyorum. Dün ne ise bugün o, bugün ne ise yarında o olacak. Ama geçecek, ülkem bu süreci az yara ve hasarla aşacak. Derler ya, kurt kışı atlatır ama yediği ayazı asla unutmaz. Bin yılın tufanı, kitaplarda okuduğumuz, destanlarda dinlediğimiz olağanüstü günlerden geçiyoruz. Herkes ama herkes ölüme eşit mesafedeyiz. Mazlumlar, çocuklar, kadınların ahı var bu salgından. Göklerden gelen haber, ne süper devlet, ne emperyalist nede zalim dinliyor. Bir mesaj verildi tüm dünya insanlığına… Meğer, süper güç olan mazlumlarmış. Yemen’de açlıktan ölen çocuklar, Türkistan’da Çin’in zulmünde inleyenler ve minik bedeni sahile vuran Aylan bebeğin hesabı soruluyor. Ayrım yok. Altında birlikte yaşadığımız bu gökkubbede, neden yaptın, neden karşı çıkmadın, neden seyirci kaldın soruları soruluyor. Bir cevabımız yok. Yoksa bir cevabımız, bedel ödemeye de itiraz etmeyeceğiz. Ruz-u mahşer ve ilahi adalet budur işte